Ingrid wil je het een keer hebben over het gamen vroeg mij laatst een kennis.
‘Weet je het zeker? ‘ , vroeg ik nog?
‘JA, hoor!’
Dit gaat ze niet leuk vinden…
Het is wat, die jongeren die verslaafd zijn aan de mobiel en/of een (online) game op de computer.
Maar wat is precies het probleem?
Veel spellen zijn best leerzaam, goed voor de motoriek, inzicht, inleving, teamspirit enz. Het probleem ligt volgens veel ouders bij het niet willen stoppen met gamen en er uren tijd aan besteden. Dit ten kosten van andere sociale emotionele aspecten als het onderhouden van “echte” vriendschappen, klusjes thuis (denk aan de reclame van JAAAA (NIX18)) bijbaantje en wat ook belangrijk is het maken van hun huiswerk.
Sommige kinderen spelen zelfs ook ‘s nachts, wat weer leidt tot moeheid en niet goed opletten in de klas met de daar uit voortlopende gevolgen.
Het leidt tot ruzies thuis tussen ouders en kind maar soms ook strijd tussen broers en of zussen. Heel veel ouders gaan die ruzies uit de weg en zeggen en of denken van laat maar…. ze hebben geen zin meer in ruzie, geen zin meer in de strijd.
Dus wat is precies het probleem?
Vraag eens aan je kind wat hij/zij speelt, wat is dat voor spel? Wat moet je allemaal doen? Wanneer heb je gewonnen? Hoeveel levels zijn er? Speel je dit alleen? Ga er eens bij zitten met al je aandacht en interesse. Stap samen met je kind in zijn game wereld. Pas op, het kan verhelderend zijn.
En wat is nu precies het probleem?
Elke ouder die met respect zijn/haar kind behandeld zal dat zelfde respect ook terug krijgen van zijn/haar kinderen. In goed overleg is GAME OVER dan ook duidelijk.
Is dat niet het geval?
Vraagje?
Bij wie ligt dan de verantwoordelijkheid?
Ingrid Aaltink
Kennis Educatie Centrum
Reactie schrijven